Stichting en Subsidie

Een goede strategische campagne te voeren voor volwassenen die in hun jeugd seksueel misbruikt zijn is veel werk. Subsidies aanvragen, mensen om ons heen verzamelen die mee willen doen, een stichting oprichten voor het beheer van de gelden, alles bij elkaar zo'n twee jaar werk.

Vandaag ben ik begonnen met het schrijven van een projectplan. Erna buigt zich over de subsidies.

Bij het opstellen van een projectplan merk ik dat mijn ervaring met projectmatig werken goed van pas komt. Ik heb in eerdere projecten heel nadrukkelijk ervaren dat het niet alleen belangrijk is dat je helder hebt wat je doel is, minstens zo belangrijk is het om te bepalen wat er allemaal NIET binnen de kaders van je doel valt. Als je je doelstelling helder omschrijft en ook specifiek benoemt wat er niet binnen valt krijg je een slagvaardige organisatie.

Daarom, hier een lijst van dingen die niet binnen het kader van "De onhoorbare schreeuw" vallen:

1. Doelgroep kinderen: we richten ons echt op volwassenen die in het verleden slachtoffer geweest zijn van seksueel misbruik. Voor kinderen die nu slachtoffer zijn of worden is er al veel op touw gezet in Nederland en die organisaties doen mooi werk.
2. Preventie valt niet binnen ons project. Heel nobel om seksueel misbruik te proberen te voorkomen, nuttig en zeker de moeite waard. Maar niet waar we ons op richten.
3. Hulpverlening: We richten ons op de hulpverleners als doelgroep van onze bewustwordingscampagne, maar doen zelf niet aan hulpverlening. Tenminste, niet binnen de kaders van de stichting.
   
4. Verwijzingen: Niet onze doelstelling, mogelijk kunnen we een lijst samenstellen van hulpverleners die op dit gebied actief zijn om onze doelgroep van dienst te zijn. Mooier zou het zijn als iemand anders die klus voor zijn rekening zou nemen in een ander kader. Maar omdat er zo weinig is op dit gebied is dit wel lastig om buiten de deur te houden.
5. Specialisatie op vorm van misbruik. Of je nu door iemand binnen de kerk, door een familielid, een bekende of onbekende bent misbruikt, hoe je er op volwassen leeftijd mee om gaat is onze focus.
   

Deze lijst is vast niet uitputtend en ik verwacht dat hij in de loop van de tijd uitbreiding zal krijgen, als mensen een beroep op ons doen of verwachtingen van ons hebben die niet binnen het kader van het project passen. Dan zal ik de lijst updaten.

De onhoorbare schreeuw

Op 24 juni zijn we officieel begonnen met het project "De onhoorbare schreeuw".

"De onhoorbare schreeuw" is een campagne om stem te geven aan en aandacht te vragen voor volwassenen die in hun jeugd seksueel misbruikt zijn.

Signalering
De meeste initiatieven op het gebied van seksueel misbruik zijn gericht op preventie en dat is heel belangrijk. Daarnaast signaleert "de onhoorbare schreeuw" dat er een vergeten groep mensen is: zij die het overleefd hebben, die er tot op de dag van vandaag last van hebben en die vaak nog niet in beeld zijn bij de hulpverlening.
Ook zijn er mensen die wel hulp hebben voor allerlei problemen waarvan niet gesignaleerd wordt dat die (kunnen) samenhangen met seksueel misbruik in de jeugd.

Voorbeelden
Mensen die misbruikt zijn in hun jeugd hebben vaker last van: verslavingen, eetstoornissen, afwijkend seksueel gedrag, moeite met relaties, angsten. Ook hebben overlevers van seksueel misbruik vaak moeite met het normale sociale verkeer. Omdat hun grenzen niet zijn gerespecteerd weten ze soms niet hoe ze grenzen moeten stellen en respecteren. Sub-assertief gedrag leidt daardoor soms tot herhalingsdwang, opnieuw slachtoffer worden van seksueel misbruik, waardoor het slachtoffer bevestigd wordt in zijn of haar: "zie je wel, het ligt aan mij".

Schuld en schaamte
Een van de belangrijkste problemen is de schaamte die zij voelen. Vaak gaat dit gepaard met vroegkinderlijke schuldgevoelens, een gevoel van waardeloos zijn en angst om niet meer geaccepteerd te worden als het uit zou komen. Bovendien hebben ze op een zeer beïnvloedbare leeftijd ingeprent gekregen dat ze er niet over mochten praten.

Een stem geven
Juist deze groep willen wij middels "de onhoorbare schreeuw" een stem geven. In mijn persoonlijke verwerking van seksueel misbruik was naar buiten treden met mijn verhaal een van de moeilijkste en ook de belangrijkste stap. In het donker, in de isolatie groeien de angsten. Door de stilte te doorbreken groei je als persoon, wordt je sterker, krijg je controle over je eigen leven.

Doel van "De onhoorbare schreeuw"
Het project is erop gericht de stilte van het taboe te doorbreken. 1 op de 4 vrouwen, 1 op de 6 mannen heeft voor zijn/haar 16e ongewenste seksuele ervaringen. Niet iedereen zal daar nog hinder van ondervinden, niet iedereen is het zich zelfs maar bewust. Maar voor degenen die er mee worstelen is het een enorme belasting. Er over praten is beladen. Maar al te vaak heeft de buitenwereld geen idee hoe ze hiermee om kunnen gaan. Ze zeggen bijvoorbeeld: "Ben je daar nog steeds mee bezig?" of "Je moet het gewoon achter je laten".

Wij willen door daar voorlichting over te geven en een gesprek op gang te brengen de volwassen overlever van seksueel misbruik een stem en een gezicht geven. De schaamte voorbij.